‘Duygularıma ve müziğin bana ne hissettirdiğine güveniyorum’

Bir keman sanatkarının TikTok’ta 2 milyon takipçisi ve 53,1 milyon beğenisi olduğunu biliyor muydunuz? Üstelik keman kolunda klasik bir eğitimi de yok, duyarak kendi usulünü oluşturmuş. Bahsettiğimiz kişi Joel Sunny. TikTok’un okur-yazar tayfası BookTok’çuların romantik prensi. Turne konserleri kapalı gişe geçen son periyodun popstarı.

22 Mart akşamı Salon İKSV’de konser verecek olan Joel Sunny’nin müzikal seyahati pandemi sırasında çocukluk yıllarında çalmayı öğrendiği kemanı tekrar eline almasıyla başlamış. O devir sevdiği pop modüllerini tekrar düzenleyerek çalıyormuş. Çalarken çektiği görüntüleri YouTube’a yüklemesiyle durdurulamaz yükselişi başlamış. Performanslarında müziğiyle ve kullandığı görsel araçlarla büyülü bir atmosfer yaratan Sunny ile yeni turnesinin birinci konserine hazırlanırken konuştuk.

Şu sıralar neler yapıyorsun?

Turneye hazırlanıyorum. Kümemle birlikte stüdyodayız. Konserlerde çalacağım yeni modül üzerinde çalışıyoruz.

Son EP’in ‘Star-bound Lovers’tan bahsetmiyorsun değil mi?

Hayır, elbette konserlerde odak noktası ‘Star-bound Lovers’taki müzikler olacak lakin çıkacak yeni EP’den de bir modül çalacağım.

Hindistan’da doğdun, Manchester’da büyüdün ve Sidney’de yaşıyorsun. Bu ülkeler ve kentler sana ne mana tabir ediyor?

Evde kendi dilimi konuşuyorum. Hint lehçesi.. Ailem ve kültürüm Hint kökenli. Büyükbabam da keman çalıyordu, kemana bu sayede başladım. İngiltere büyüdüğüm yer. Sevdiğim birçok sinemanın, müziklerin, müziklerin ilham kaynağı İngiltere ve Avrupa kültürü. Artık Sidney’de yaşıyorum. Müzik yapmak için çok hoş ve rahat bir yer. İlham verici tıpkı vakitte.

Peki, hangi kentte kendini meskeninde üzere hissediyorsun?

Sidney diyebilirim. Hava daima güneşli. Güneşi çok seviyorum. Sıcak kalmayı seviyorum. Bir yandan da çok sakin ve sessiz. Fakat şayet kültür açısından seçmem gerekirse Avrupa yahut Londra derim.

Klasik bir keman eğitimi de almadın, değil mi?

10 yaşımdayken 1,5 yıl ders aldım. Sonra bırakmak zorunda kaldım zira öğretmenim kentten ayrıldı ve ben de Avustralya’ya taşındım. Bu yüzden keman üzerine derecem yahut klasik eğitimim yok. Duyarak çalıyorum.

Klasik bir eğitimin olsaydı müziğe bakışın değişir miydi sence?

Evet, sanırım değişirdi. Bu mevzuyu ben de sık sık düşünüyorum. Şayet teoriye daha fazla vakit ayırsaydım ve teorileri kitaplardan öğrenseydim buna inanmaya başlayabilirdim. Fakat hiçbir vakit müziğe bu formda bakmadım. Daima hislerime ve müziğin bana ne hissettirdiğine güvendim.
Yazarken de, yapım basamağında da, çalarken de…

Belki de bu kadar şahsa ulaşabilmenin sırrı budur…

Teşekkür ederim. Müzikte bir şeyleri hissetmeye devam ettiğim sürece insanların da bunu hissedebileceğini biliyorum. Ben bu halde ilerliyorum. Bu nota, şu teori diye bakmıyorum. Büsbütün hislerle ilgiliyim.

‘KAÇABİLECEKLERİ BİR YER…’

Müziğin yardımıyla yarattığın dünyayı nasıl anlatırsın?

Çok samimi, çok ayrıntılı ve kapsayıcı. Zira müziğimle, kullandığım görsellerle ve hatta konserlerimle her vakit hayranlarımın kaçıp sığınabilecekleri bir dünya yaratmaya çalışıyorum. Bu dünyayı birebir vakitte çok hoş olarak tanım edebilirim. Müziğimle yaratmaya uğraş ettiğim şeylerden biri de hoşluk duygusu. Hayranlarım müziğimi dinlerken büyüleyici bir dünyada olduklarını hissetmeliler. Zira gerçek hayatta çoğunlukla bu türlü hissedilmez. Vakit zaman kaçacak bir yere muhtaçlığımız var.

Aslında müziğinle bir topluluk yarattığın da söylenebilir. Bu topluluğun üyelerini nasıl anlatırsın?

Çoğunlukla bana benziyorlar. İçedönük üzere ancak değiller, yalnızca dört duvarın içinde kalmayı, müzik dinlemeyi, sinema izlemeyi seviyorlar. Çok niyetliler ve öyküler yazıyorlar. Hayal güçleri kuvvetli. Bunu seviyorum zira onlara hiçbir şey açıklamam gerekmiyor. Onlar müziğin teorileriyle değil hayal güçlerini nasıl etkilediğiyle ilgileniyorlar. Onları çok seviyorum zira müziğimi herkesten daha güzel anlıyorlar.

Hayranlarının kesimlerin hakkında kusursuz kıssalar yazdıkları hakikat mu?

Evet, bu sahiden değişik. Zira aslında müziklerimin kendileri bir kıssa anlatıyor. Lakin genelde bu kıssayı paylaşmıyorum. Zira insanların kendi kıssalarını düşünmelerini istiyorum. Ancak birçok vakit yazdıkları öyküler, müzikteki temalarla tıpkı oluyor; modüllerim kelamsız olmasına karşın.

Senin edebiyatla ortan nasıl?

Uzun roman okumayı çok isterdim ancak maalesef dikkat dağınıklığım var. Kısa öyküleri tercih ediyorum. Hayranlarımın birçoklarının düzgün birer müellif yahut okur olmasıyla bu söylediğim ortasında bir çelişki varmış üzere görünebilir, bizim ortak noktamız hayal gücümüz ve görselleştirerek düşünme yeteneğimiz.

Çevrimiçi dünyada başarılı olan müzisyenler kimi vakit canlı performanslarda birebir başarıyı yakalayamıyor. Senin konserlerinse kapalı gişe oluyor. Nedir sırrın?

Gerçekten bilmiyorum. Günümüzde paylaşım yapmak sanatçı olmanın gerektirdiği bir şey olduğu için ben de yapıyorum. Hayatımda saklılığa ehemmiyet veren biriyim, özel Instagram hesabım yok. Sanırım beşerler hakikaten müziğimi seviyorlar ve müziğimle vakit geçiriyorlar.

Sahne mi stüdyo mu, yoksa konutundaki odanı mı tercih edersin?

Odamda kendi dünyamla baş başa kalabiliyorum. Konserlerde hayranlarımı görmeyi, müziğimin onlara neler hissettirdiğini gözlemlemeyi de seviyorum. Bunu odamdan ya da çevrimiçi olarak yapamam. Sonuçta hayranlarımı görebildiğim için sahneyi seçeceğim.

‘TRAJİK SONLARI SEVMİYORUM’

‘Star-bound Lovers’ta üç müzik var. Birinci şarkın ‘Love at First Sight’, yani birinci görüşte aşk. Sen birinci görüşte aşka inanır mısın?

İnanıyorum ancak efor sarf etmek gerektiğini de düşünüyorum. Yalnızca sihirsel bir durum değil. Bazen biriyle tanışırsın, ondan hoşlanırsın ve onunla o gün tanışmanın bir manası olduğunu hissedersin. Bahtında vardır. Müzik da bunu anlatıyor…

‘Parisian Lovers’…

Gökyüzünde bir parti gibi… Melekler, Aşk Yaradanı, beşerler birlikte partiliyorlar. ‘Last Dance’ ise süreksiz bir veda. Sonra her şey tekrar başlıyor, aşk gerçekte asla bitmiyor. Ben trajik sonları çok sevmiyorum.

O vakit sonsuz aşkı mı tercih ediyorsun?

Evet, ancak her şeyin bir sonu olmalı. Her şey, hatta son bile geçicidir. Umarım anlatabilmişimdir.

Müzik dışında günlerini nasıl geçiriyorsun?

Dengeyi sağlamaya çalışıyorum. Zira müziği seviyorum ve müzikle çok fazla vakit geçiriyorum. Ancak sevdiğim beşerler da var. Ailemle, arkadaşlarımla vakit geçiriyorum, sinema izliyorum.

Ne çeşit sinemaları seviyorsun?

Bilimkurgu seviyorum. Ve ayrıyeten 1960 ve 1970’li yılların sinemalarını izliyorum. Senaryoları
her vakit çok orjinal oluyor ve kendilerini tekrar etmiyorlar.

Türkiye’de çok hayranın var. Onlardan bildiriler alıyor musun?

Evet, Türkiye’ye geleceğim için çok memnun olduklarını söylüyorlar.